kəmərbəstə

sif. və zərf <fars.> köhn. Əmrə müntəzir, xidmətə hazır; amadə. <Əzim bəy:> Olar həmin xidmət üçün kəmərbəstədirlər. M. F. A.. Kəmərbəstə durmaq köhn. – əmrə müntəzir olmaq, hazır durmaq. <Məhəmməd Qacar> tamam İrana qiblə idi və cümlə xəlayiq onun itaətində böyük xovf ilə kəmərbəstə durmuşdular, hənuz sübh olmamış qəflətən söndü. F. K..